Lekker bezig

Lekker bezig

Wij hadden een perfecte vlucht en arriveerden 22 april einde middag in Kathmandu. Het is hier heerlijk voorjaarsweer, dat wil zeggen zomers voor Nederland.
De afgelopen 2 dagen hebben we voornamelijk besteed aan administratieve en logistieke aangelegenheden. Het is gebruikelijk als je vanuit Nepal naar Tibet reist, dat het visum op basis van de afgegeven klimpermit in Nepal wordt aangevraagd. Dat lukt verder alleen met de originele paspoorten, dus kan pas na aankomst geschieden. Deze procedure vraagt een aantal werkdagen en is direct in gang gezet. Verder hebben we allerlei boodschappen gedaan en zijn we met Chhiree Sherpa en Ngima Geljen Sherpa in de weer geweest met onze bagage. Chhiree is de duizendpoot van de expeditie; hij coördineerde in de voorbereiding alles vanuit Nepal en is straks sirdar en kok tegelijk in het basiskamp. We kennen hem door en door, en het is geweldig samenwerken.
Ons klimteam bestaat behalve Henk en ikzelf uit de Sherpa’s Dawa Finjok en Ngima Geljen. Dawa is nog in het Annapurna-gebied en keert volgende week terug in Kathmandu. Samen met Chhiree en Ngima testten we vandaag de 2 ladders die we meenemen. Voor het geval een gletsjerspleet te breed is.
Tot nu toe verloopt alles zeer voorspoedig. Toch was er vandaag nog wat consternatie: mijn geslepen gletsjerbril was zoek en ik begon steeds meer te vrezen dat deze nog thuis zou liggen. Dat zou pas echt een joekel van een fout zijn. Natuurlijk er is de reserve van een sneeuwbril, maar dat is bepaald niet ideaal. Maar gelukkig, pff, we hoeven DHL niet in te schakelen. Want met hulp van onze buren (dank dank!) werd duidelijk dat de bewuste bril toch echt niet meer in het brillenkistje in ons bergsporthok lag. En dus moesten we de zoektocht hier voortzetten. Waar het ding lag? Niet in de 13 tonnen bij Chhiree, maar in die ene ton aan de andere kant van deze stad vol opstoppingen. In ons hotel wel te verstaan. Lekker handig;)

Morgenochtend (24 april) vertrekken Henk en ik naar het Helambu-gebied, even buiten Kathmandu en lopen een korte trektocht van zes dagen om ‘voor te acclimatiseren.’ Dat betekent geen wifi, geen  laptop en geen social media. Wel sturen we af en toe een sms via de satelliettelefoon die op twitter verschijnt. Over een week melden we ons weer per blog, vlak voor vertrek naar Tibet.